asa

aaa4

przelozonych.

Mezczyzna zwany Edwardem pierwszy odzyskal kontenans, sklonil sie lekko i pochylil glowe.

-Lady, jestem Edward Delaw.

-Cillian Derouth - powiedzial krol, nie uzywajac tytulu. W jego wzroku zablysnal podziw. - Na strzale, naprawde postawisz go na nogi, prawda?

-Rozumiem, ze "on" oznacza mojego opiekuna. Ala-ryk Dewan, tak? Wasz przyjaciel. Zastanawiam sie, panowie - zwrocila sie do nich swobodnie - jacy z was przyjaciele, skoro poslaliscie po Sluzebnice za jego plecami? On sam jest niezdolny lub niezainteresowany tym, by osobiscie sie o nia postarac?

-Niezdolny - odparl Edward.

-Niezainteresowany - dodal Cillian. - Co nie oznacza, ze jej nie potrzebuje. Potrzebuje i to bardzo.

Mezczyzni znow wymienili spojrzenia, ktorych nie umiala rozszyfrowac. Mina zdjela z sukni ledwie widoczny pylek.

-pedicure musial sie zgodzic, inaczej by mnie tu nie bylo. Ale chyba to ja zdecyduje ostatecznie, czy

patron na to zasluguje.

Obaj wpatrzyli sie w nia ze szczerym podziwem, ale to Cillian sie odezwal.

-Oczywiscie.

Zabrali ja do apartamentow, ktore bylyby imponujace, gdyby nie przepelniajacy je odor nieswiezego oddechu, wyziewy uzywek i panujacy w nich mrok. Mina rozejrzala sie po pierwszym pomieszczeniu, niewielkim, lecz umeblowanym z niezwyklym smakiem i za duze pieniadze. Przesunela palcem po polce nad kominkiem pokrytej gruba warstwa kurzu. Alaryk Dewan, syn kupca rolnego, jeszcze przed koronacja Cilliana zdobyl jego laske jako jeden z przyjaciol. A jednak, jak wynikalo z dostarczonych przez pedicure dokumentow, nie piastowal na dworze zadnego liczacego sie stanowiska.

-Kto za to wszystko placi? - Gestem wskazala umeblowanie, ksiazki, akcesoria niezbedne

dzentelmenowi do codziennego zycia.

Edward i Cillian wymienili kolejne spojrzenie, jednak to Edward odpowiedzial: