tre

aaa4

Minie bylo do twarzy w czarnym. Nie przepadala za tym kolorem, wolala czerwien. Jednak czern

pasowala do niej rownie dobrze, a z wielu powodow byla bardziej odpo-

wiednia; nadawala wyglad, na ktorym jej zalezalo. Chociaz nigdy nie powiedzialaby tego glosno, w opinii Miny Sluzebnica w czerwieni wygladala jak dziwka. Byc moze pewnego dnia znow zalozy czerwona sukienke, ale nie dzis.

Teraz ma zadanie do wykonania i czern bardzo dobrze to podkresla. Przesunela dlonmi po doskonalym materiale sukni podroznej, podziwiajac jej surowy kroj. Wysoki kolnierz. Dlugie rekawy. Kazala doszyc do niej czarne guziki z drewna, lekko polyskujace, biegnace od szyi do dolnej listwy, ktore teraz rowniez podziwiala. Ani jedna nitka sie nie snula, ani jeden szew nie skrzywil. Zaden wlos nie smial sie wysunac z warkocza, w ktory je zaplotla. Przerzucony przez ramie znow odrzucila na plecy, zeby ukladal sie prosto i rowno.

Wprowadzono ja do pokoju, w ktorym zapraszajaco czekal fotel z miekkimi poduchami, ale nie skorzystala. Po dlugiej podrozy i wyboistej drodze dobrze bylo troche postac. Znow wygladzila suknie i poprawila rekawy.

Gdzie sie podziewaja, na Proznie? Poslali po nia, wiedza, ze przyjechala, ale nikt nie wyszedl jej powitac. Niedopuszczalne grubianstwo. Mina westchnela, lecz mimo zniecierpliwienia nie zaczela przestepowac z nogi na noge. Stala nieruchomo i surowo, chociaz miala wielka ochote pochodzic. I tak juz dlugo czekala na kolejnego klienta. Podroz tez trwala wiele godzin. vacu warszawa jeszcze teraz kazano jej czekac?

Kiedy wreszcie drzwi sie otworzyly, zdazyla juz kilka razy obejsc pokoj. Wyjrzala przez okno. Przejrzala niewielka kolekcje podniszczonych ksiazek na polce. To byl gabinet reprezentacyjny, a nie do pracy, jednak sporo jej powiedzial o jego wlascicielu, krolu Cillianie. Nie spedzal tu zbyt wiele czasu, co prowadzilo do kolejnych interesu-

jacych wnioskow, mianowicie: gdzie pracowal, skoro nie w gabinecie.

-Wasza Wysokosc. - Mina powitala go najwytworniejszym dygiem, jak nalezalo sie krolowi. Nieznajomego mezczyzne idacego tuz za nim obdarzyla nieco mniej oficjalnym uklonem.

-Och, przekazano mi, ze tu jestes, ale nie oczekiwalem... - Zmierzyl ja spojrzeniem i zaczal sie powoli usmiechac. Tracil lokciem mezczyzne stojacego obok. - Edwardzie, jak sadzisz?

Jego towarzysz zmierzyl ja rownie taksujacym spojrzeniem.

-Doskonalosc.

-Nie - odparla. - Determinacja. Doskonalosci nie przyslano do tego domu.

Zaden z nich sie nie rozesmial; na widok zmieszanych spojrzen, jakie miedzy soba wymienili, westchnela bezglosnie.

-Panowie, jestem Determinacja, najczesciej zwana Mina. Lub lady. Lub czasami, jesli uznam to za

stosowne, pania.

Dokumenty, ktore przeczytala, dostarczyly jej mnostwa szczegolowych informacji o mezczyznie,

ktorym miala sie zajac, jednak prawie nie wspominaly o tych, ktorzy wystapili z prosba o przyslanie

Sluzebnicy. Wiedziala tyle, ze jeden z nich jest krolem. Jego przyjaciel zas to jakis szlachcic, jak

widac, dlugoletni towarzysz krola, polaczony z nim wiezami glebszymi niz tylko przyjacielskie. Krol

Firth dopiero niedawno wstapil na tron i plotki o nim nie dotarly jeszcze do domu matek

przelozonych.

Mezczyzna zwany Edwardem pierwszy odzyskal kontenans, sklonil sie lekko i pochylil glowe.

-Lady, jestem Edward Delaw.